دستگاه های الکترونیکی شخصی چسب
استفاده از چسب ها و درزگیرها در صنعت الکترونیک در حال حاضر گسترده شده است و آنها به طور مستقیم نه تنها به تولید محصولات الکترونیکی بلکه به عملکرد طولانی مدت و طول عمر آنها کمک می کنند. کاربردهای عمده چسب ها در صنعت الکترونیک شامل اتصال قطعات روی سطح (SMCs)، چسباندن سیم و اجزای گلدانی یا کپسوله کردن است. بلوک اصلی صنعت الکترونیک، برد سیم‌کشی چاپی یا همانطور که معمولاً به آن تخته مدار چاپی (PCB) می‌گویند می‌باشد. PCB از مواد چسبنده در چسباندن قطعات روی سطح، چسباندن سیم، پوشش‌های منسجم و در محصور کردن اجزا (گلدان) استفاده می‌کند.
هنگام انتخاب چسب برای کاربردهای الکترونیکی (یا هر کاربرد دیگری) باید سه مرحله پردازش مختلف در نظر گرفته شود: فاز خشک نشده یا رزین مایع، فاز پخت (انتقالی) و فاز پخت یا ماده جامد.
عملکرد چسب خشک شده در نهایت مهم ترین است زیرا بر قابلیت اطمینان تأثیر می گذارد.
روش استفاده از چسب نیز از اهمیت بالایی برخوردار است، به ویژه به دلیل نیاز به اطمینان از اعمال مقدار صحیح در محل صحیح.
روش‌های اصلی استفاده از چسب‌ها در کاربردهای الکترونیک عبارتند از: چاپ روی صفحه (فشردن چسب از طریق الگوهای موجود در صفحه)، انتقال پین (با استفاده از شبکه‌های چند پین که الگوهای قطره‌های چسب را به تخته می‌رسانند) و استفاده از سرنگ (که در آن شات‌های چسب وجود دارد. توسط یک سرنگ تنظیم شده با فشار تحویل داده می شود). استفاده از سرنگ احتمالاً محبوب ترین روش است، معمولاً از طریق سرنگ های کنترل شده با الکتروپنوماتیک برای تولید متوسط بسیاری از انواع مختلف PCB.
اکنون انواع مختلف چسب در نظر گرفته خواهد شد.
بیشتر چسب ها، چه آلی و چه غیر آلی، بر اساس ماهیت خود، رسانای الکتریکی نیستند. این امر در مورد انواع اصلی مورد استفاده در کاربردهای الکترونیکی مانند اپوکسی ها، اکریلیک ها، سیانواکریلات ها، سیلیکون ها، آکریلات های اورتان و سیانواکریلات ها صدق می کند. با این حال، در بسیاری از کاربردها، از جمله مدارهای مجتمع و دستگاه‌های نصب سطحی، چسب‌های رسانای الکتریکی مورد نیاز هستند.
روش معمول تبدیل چسب های نارسانا به مواد رسانای الکتریکی، افزودن پرکننده مناسب به مواد پایه است. معمولا دومی یک رزین اپوکسی است.
پرکننده های معمولی که برای رسانایی الکتریکی استفاده می شوند نقره، نیکل و کربن هستند. نقره بیشترین استفاده را دارد. خود چسب‌های رسانا یا به صورت مایع یا پیش‌فرم هستند (فیلم‌های چسب تقویت‌شده قبل از اتصال به شکل مورد نیاز، برش داده می‌شوند).
دو نوع چسب رسانای الکتریکی وجود دارد - همسانگرد و ناهمسانگرد. چسب های ناهمسانگرد در همه جهات هدایت می شوند، اما یک چسب همسانگرد فقط در جهت عمودی (محور z) هدایت می شود و بنابراین یک جهته است.
چسب های ایزوتروپیک خود را به اتصال خطوط ریز می دهند. لازم به ذکر است که، همانطور که چسب های رسانا مفید هستند، نمی توان آنها را به سادگی به عنوان جایگزین لحیم کاری "در" انداخت. آنها با قلع (یا آلیاژهای حاوی قلع) یا با آلومینیوم، و همچنین در جاهایی که شکاف‌های بزرگ وجود دارد یا احتمالاً در معرض شرایط مرطوب (نم، مرطوب) در سرویس قرار می‌گیرند، خوب نیستند.
چسب های رسانای الکتریکی
بیشتر چسب ها، چه آلی و چه غیر آلی، بر اساس ماهیت خود، رسانای الکتریکی نیستند. این امر در مورد انواع اصلی مورد استفاده در کاربردهای الکترونیکی مانند اپوکسی ها، اکریلیک ها، سیانواکریلات ها، سیلیکون ها، آکریلات های اورتان و سیانواکریلات ها صدق می کند. با این حال، در بسیاری از کاربردها، از جمله مدارهای مجتمع و دستگاه‌های نصب سطحی، چسب‌های رسانای الکتریکی مورد نیاز هستند.
روش معمول تبدیل چسب های نارسانا به مواد رسانای الکتریکی، افزودن پرکننده مناسب به مواد پایه است. معمولا دومی یک رزین اپوکسی است.
پرکننده های معمولی که برای رسانایی الکتریکی استفاده می شوند نقره، نیکل و کربن هستند. نقره بیشترین استفاده را دارد.
خود چسب‌های رسانا یا به صورت مایع یا پیش‌فرم هستند (فیلم‌های چسب تقویت‌شده قبل از اتصال به شکل مورد نیاز، برش داده می‌شوند).
دو نوع چسب رسانای الکتریکی وجود دارد - همسانگرد و ناهمسانگرد. چسب های ناهمسانگرد در همه جهات هدایت می شوند، اما یک چسب همسانگرد فقط در جهت عمودی (محور z) هدایت می شود و بنابراین یک جهته است.
چسب های ایزوتروپیک خود را به اتصال خطوط ریز می دهند. لازم به ذکر است که، همانطور که چسب های رسانا مفید هستند، نمی توان آنها را به سادگی به عنوان جایگزین لحیم کاری "در" انداخت. آنها با قلع (یا آلیاژهای حاوی قلع) یا با آلومینیوم، و همچنین در جاهایی که شکاف‌های بزرگ وجود دارد یا احتمالاً در معرض شرایط مرطوب (نم، مرطوب) در سرویس قرار می‌گیرند، خوب نیستند.
چسب های رسانای حرارتی
کوچک کردن مدارهای الکترونیکی ممکن است منجر به مشکلاتی در ایجاد گرما شود که در صورت تجاوز از حداکثر دمای کارکرد قطعات الکترونیکی می‌تواند باعث خرابی زودهنگام شود. از چسب رسانای حرارتی می توان برای ایجاد یک مسیر رسانای گرما، بستن ترانزیستورها، دیودها یا سایر دستگاه های قدرت به سینک های حرارتی مناسب استفاده کرد تا اطمینان حاصل شود که چنین گرمایی ایجاد نمی شود.
پودرهای فلزی (رسانای الکتریکی) یا غیرفلزی (عایق) در فرمول چسب ترکیب می شوند تا چسب هایی با ویسکوزیته (خمیری) بالا بسازند که رسانایی حرارتی بالایی دارند (در مقایسه با چسب های پر نشده). رایج ترین سیستم های رسانای حرارتی با اپوکسی، سیلیکون و اکریلیک فرموله می شوند.
چسب های فرآوری کننده اشعه ماوراء بنفش
چسب‌ها، پوشش‌ها و کپسول‌کننده‌های لایت کیور با فرکانس فزاینده‌ای در صنعت تولید لوازم الکترونیکی استفاده می‌شوند، زیرا الزامات مواد و پردازش در این صنعت را برآورده می‌کنند. این عوامل شامل تقاضاهای زیست محیطی (حلال ها و افزودنی های مضر برای محیط زیست لازم نیست)، بهبود عملکرد تولید و هزینه محصول است. استفاده از چسب های لایت کیور ساده است و به سرعت بدون نیاز به پخت در دمای بالا پخت می شوند.
چسب‌ها معمولاً فرمول‌های مبتنی بر اکریلیک هستند و حاوی آغازگرهای عکس هستند که وقتی توسط اشعه ماوراء بنفش فعال می‌شوند، رادیکال‌های آزاد را تشکیل می‌دهند تا فرآیند تشکیل پلیمر را آغاز کنند. اشعه ماوراء بنفش باید بتواند به داخل رزین خشک نشده نفوذ کند - این یک نقطه ضعف چسب های نوری است. رسوبات رزین که تیره رنگ، غیرقابل دسترس یا بسیار ضخیم هستند به سختی قابل درمان هستند.
